„Pomysł, że sadzenie drzew może skutecznie i jednocześnie wyleczyć wiele najbardziej palących dolegliwości świata, stał się w ostatnich latach coraz bardziej popularny”, pisze New York Times Magazine, „wzmocniony przez serię szeroko cytowanych badań naukowych oraz przez inspirujący i rynkowy cel, pamiętnie zaproponowany przez charyzmatycznego 13-latka, zasadzenia biliona drzew”. Dotyczy to Felixa Finkbeinera, do którego autor Zach St. George odnosi się jeszcze dalej. „Wyścig o bilion drzew może nadal motywować darczyńców, ale Finkbeiner mówi, że jego organizacja nie skupia się już na liczeniu drzew. Ostatecznie, jego zdaniem, sukces lub porażka ruchu w przywracaniu światowych lasów będzie oceniana nie na podstawie liczby zasadzonych drzew, ale za pomocą zdjęć satelitarnych, oglądanych w dłuższej perspektywie i omawianych w starym stylu – w hektarach.”-
New York Times Magazine
Kilka dni temu New York Times Magazine
opublikował okładkę o globalnym ruchu na rzecz
przywrócenia
biliona utraconych drzew. I dzieli się historią o tym, jak ten ruch – który teraz obejmuje wszystkich, od WWF do Światowego Forum Ekonomicznego i zaangażowanie rządu USA – wszystko zaczęło się od Plant-for-the-Planet.
Dlaczego bilion drzew?
Kiedyś na Ziemi było około 6 bilionów drzew. Niestety, ludzie wycięli połowę z nich, więc pozostały tylko 3 biliony drzew. W idealnym świecie przywrócilibyśmy wszystkie te utracone drzewa. Ale potrzebujemy też ziemi do uprawy żywności. Nie możemy więc przywrócić wszystkich 3 bilionów utraconych drzew.
Ale jest dobra wiadomość: możemy przywrócić do 1 biliona drzew bez naruszania gruntów rolnych.¹ Gdy te biliony drzew będą w pełni rozwinięte, te nowe lasy mogą wychwycić od 488 do 1012 miliardów ton CO2. To około ¼ do ⅓ wszystkich dotychczasowych ludzkich emisji CO2 (2,2 biliona ton).
Ale to nie wszystko! Przywrócenie lasów osiąga znacznie więcej niż tylko rozwiązanie kryzysu klimatycznego. Zapewniając regenerację lasów, pomagamy uniknąć utraty gatunków roślin i zwierząt, które nazywają te lasy domem, zwłaszcza że lasy są domem dla 50% całego życia na naszej planecie. Regenerujące się lasy mogą również poprawić jakość lokalnej wody i zmniejszyć erozję.
Dlaczego świat potrzebuje biliona drzew więcej
© Fot: Balam-Kú
A Movement to Restore – Not to Plant
Jednak historia, którą opowiada Magazyn, trochę utknęła w przeszłości. Opowiada o ruchu na rzecz posadzenia
biliona drzew. I tak właśnie rozpoczął się ten ruch, gdy po raz pierwszy wezwaliśmy do posadzenia biliona drzew w ONZ w 2011 roku:
Felix Finkbeiner zwraca się do ONZ z przemówieniem otwierającym Międzynarodowy Rok Lasów 2011.
„Teraz nadszedł czas, abyśmy pracowali razem” – powiedział. „Łączymy nasze siły, starych i młodych, bogatych i biednych, i razem możemy posadzić bilion drzew”.
– Felix Finkbeiner w ONZ, 2011 r.
Jednak od tego czasu pojawiło się więcej dowodów na to, że choć sadzenie drzew jest często najszybszą i najskuteczniejszą metodą przywracania utraconych lasów, to w wielu przypadkach inne metody odnowy są bardziej skuteczne.
Na przykład tropiki
lasy, które zostały niedawno naruszone przez pożary, często mogą się stosunkowo szybko odbudować bez interwencji człowieka. W takich przypadkach nie ma potrzeby sadzenia. Natura może wykonać tę pracę za nas.
W wielu innych przypadkach najbardziej efektywne są metody takie jak naturalna regeneracja zarządzana przez rolnika, stosowana nukleacja, siew bezpośredni lub sadzenie wzbogacające.
Tak więc Plant-for-the-Planet i inne instytucje przewodzące wizji Trillion Trees – WWF, WCS, Birdlife, 1t.org i Restor – bardzo wyraźnie zaznaczają, że skupiamy się na odnawianiu lasów za pomocą szeregu metod odnowy.
Nasza platforma jest również otwarta na projekty wykorzystujące różne metody odnowy. W tym roku dodajemy nowe narzędzia do naszej aplikacji TreeMapper, aby lepiej wspierać te strategie odnawiania.
Nasza platforma: www.plant-for-the-planet.org
Dziękujemy, NYT Magazine!
Cieszymy się, że New York Times
Magazine wybrał na swoją okładkę Trillion Trees Movement i doceniamy fakt, że dziennikarstwo dotyczące tego ruchu stało się z czasem o wiele bardziej zniuansowane.
Ten rodzaj dziennikarstwa, który pokazuje obszary wymagające poprawy, popycha ruch do bycia lepszym. Przy tak dużych celach jak nasze, nie możemy się bez tego obejść!
Ale jako ruch nie jesteśmy jeszcze wystarczająco dobrzy w kwantyfikowaniu naszego wpływu i mierzeniu, jak ekosystemy, w których pracujemy, odbudowują się – lub w niektórych przypadkach nie odbudowują się – w dłuższej perspektywie. Tylko mierząc i analizując nasze porażki, będziemy się poprawiać.
Poprawa w tym zakresie jest niezbędna nie tylko do budowania zaufania do naszego ruchu, ale także do dalszej poprawy wyników restytucji.
Ekosystemy są złożone i mierzenie interwencji w skali jest trudne. Ale dobrze jest widzieć, że wiele organizacji podejmuje duże wysiłki, by się poprawić. W Plant-for-the-Planet przeszliśmy długą drogę w tym zakresie w naszej własnej pracy, szczególnie na Półwyspie Jukatan.
Ponadto, w Plant-for-the-Planet staramy się wnieść swój własny wkład w przejrzystość i identyfikowalność poprzez nasze wolne narzędzia programowe (a w szczególności TreeMapper).
Monitoring i ocena naszych prac restytucyjnych na Półwyspie Jukatan jest niezbędna do ciągłego doskonalenia
Nasze kolejne priorytety w tym zakresie to:
- Uprościć TreeMapper, aby więcej projektów zaczęło monitorować swoje ekosystemy
- Rozszerzenie naszego oprogramowania, aby lepiej wspierać działania, które skupiają się na naturalnej regeneracji.
- Wspieranie naszych projektów partnerskich w analizie terenu poprzez nasz nowy Komitet Doradczy ds. Odnowy, aby upewnić się, że żadne naturalne obszary trawiaste nie zostaną przypadkowo przekształcone w ekosystemy leśne
Wiele pracy pozostaje do zrobienia. Ale wspaniale jest widzieć, jak daleko zaszliśmy. Do przodu i w górę!
¹Estymacje dotyczące globalnego potencjału odnowy lasów są zróżnicowane. Zob. Grainger 1990, Houghton 1990 oraz IPCC First Assessment Report – WGIII 1990, Hansen et al. 2013, Crowther et al. 2015, Griscom et al. 2017, Erb et al. 2017, IPCC Special Report 1.5° 2018, Bastin et al. 2019, Strassburg et al. 2020 oraz Walker et al. 2022.
