Dla zwierząt społecznych zdolność do rozpoznawania się nawzajem jest kluczową umiejętnością. Od fryzur, przez strukturę kości twarzy, po mowę ciała, ludzie mają milion małych wskazówek, które pomagają nam odróżnić ukochaną osobę od nieznajomego. Jedną z tych wskazówek jest głos. Dla ludzi nie ma dwóch takich samych głosów. Począwszy od anatomii, przez język, którym się posługujesz, aż po małe, niezauważalne nawyki, które nabyłeś i powtarzałeś przez całe życie, Twój głos został ukształtowany w coś wyjątkowego. W rzeczywistości jest tak wyjątkowy, że niektórzy określają go jako odpowiednik odcisku palca. I jeśli się nad tym zastanowić, ma to sens. W tłumie ludzi, głosy Twoich bliskich wyróżniają się na tle innych. Prawdopodobnie można je zidentyfikować z wysokim stopniem spójności. Okazuje się, że nie jesteśmy jedynymi, którzy to robią.
Powiązany artykuł: Podekscytowanie i tragedia, gdy opady ptaków wędrownych w Chicago okazały się śmiertelne
Niedawne badanie wykazało, że papużki mnisie mogą rozpoznawać się nawzajem na podstawie unikalnego „podpisu wokalnego”, który można zidentyfikować w szerokiej gamie różnych połączeń i dźwięków. Jest to istotne, ponieważ oznacza to, że zamiast identyfikować innych po konkretnej piosence lub dźwięku „wizytówki”, mogą one faktycznie rozpoznawać się nawzajem po spójnej jakości głosu. W przeszłości rozumiano, że wiele zwierząt rozpoznaje się nawzajem na podstawie „charakterystycznych dźwięków”, ale wyraźny i rozpoznawalny głos, który ma zastosowanie do wszystkich dźwięków, nie był badany w ten sam sposób.
Dla ptaków takich jak papużki mnisie, które są bardzo towarzyskie i żyją w dużych stadach o złożonej dynamice społecznej, zdolność do wybierania przyjaznego głosu z tłumu jest niezbędna. Rozpoznawanie głosu kryjącego się za każdym nawoływaniem, niezależnie od tego, czy jest to proste powitanie, czy coś bardziej złożonego, ma sens. Przy dziesiątkach ptaków śpiewających jednocześnie, zdolność do sortowania głosów na znajome ptaki może nadać chaosowi nieco porządku.
Dla ludzkiego ucha wrzask stada papużek może brzmieć jak kakofonia hałasu, ale dla innej papużki może być skarbnicą informacji. Badanie to rodzi pytania o potencjał komunikacji innych zwierząt, które również mogą zawierać ukryte sygnatury. W przypadku zwierząt takich jak nietoperze i delfiny, które dobrze wiedzą, że używają wskazówek werbalnych do komunikacji, prawdopodobne jest, że pod powierzchnią znajduje się więcej informacji niż nasze obecne naukowe zrozumienie.
Popularny artykuł: Sowy jarzębate po raz pierwszy rozmnażają się w Wyoming